Analiza trendu jest prawdopodobnie najważniejszym obszarem klasycznej analizy technicznej i jest kluczowa w procesie identyfikacji ogólnego kierunku w którym podąża dany walor. Trendy rynkowe powstają w oparciu o zasadę lokalnych maksimów i minimów - w przypadku trendu wzrostowego mówimy o coraz wyższych szczytach i coraz to wyższych dołkach, natomiast w przypadku trendu spadkowego mówimy o coraz to niższych szczytach i coraz niższych dołkach. Trendy mogą dotyczyć różnych zakresów czasowych, przy czym poszczególne trendy mogą stanowić część jakiegoś większego trendu, jak ma to miejsce w przypadku
fraktali. Dla przykładu: ogólny trend wzrostowy dla zakresu czasowego wynoszącego tydzień może zawierać w sobie trend spadkowy (o w ujęciu dziennym) oraz trend wzrostowy (w ujęciu godzinowym).
Analiza różnych przedziałów czasowych służy traderom do lepszego zrozumienia ogólnej sytuacji na rynku. Niektóre trendy mają charakter
sezonowy, a jeszcze inne stanowią część większych
cykli gospodarczych.
Analizę trendu można przeprowadzić wykorzystując
linie trendu i wyznaczając konkretne horyzontalne poziomy (strefy) cenowe, które określa się mianem poziomów wsparcia i oporu. Te poziomy cenowe to główne strefy, w których rynek zdaje się reagować silnym wzrostem bądź spadkiem. Poziomy
Fibonacciego mierzą lub prognozują zniesienia przed kontynuacją trendu. Niektórzy traderzy podejmują decyzje w oparciu o zmiany kursów, którym bacznie się przyglądają i poszukują
konkretnych formacji świecowych na wykresach.
