Ciekawie wygląda sytuacja na parze CHF/PLN. Jeszcze w połowie miesiąca pozycja helweckiej waluty zdawała się niezagrożona i kurs franka dotarł nawet powyżej 4,17 zł. Dosyć wąski zakres wahań nie zwiastował tego, co miało nastąpić. A jednak otrzymaliśmy stabilny, ale wyraźny ruch na południe, którego rozszerzający się korytarz mógł wskazywać, że dojdziemy nisko. Rzeczywiście tak się stało, a zejście poniżej 4,07 zł było osiągnięciem, z którym ostatnio mieliśmy do czynienia w sierpniu. Niestety nastąpił kres radości frankowiczów, a gorsze nastroje na rynkach musiały przełożyć się na osłabienie złotego, które ostatecznie wyciągnęło kurs z korytarza spadkowego. Mimo wszystko nie wygenerowało to mocniejszego ruchu na północ, ale za to na razie wykreował się wąski korytarz boczny i dopiero jego wybicie może być impulsem do kreacji trwalszego trendu. Nie należy jednak za scenariusz bazowy przyjmować wyraźnego umocnienia franka, a to dlatego, że nie widać jego szczególnej siły na szerokim rynku. Oczywiście zdecydowanie za wcześnie (o ile kiedykolwiek to nastąpi), aby ogłaszać koniec CHF jako safe haven, ale w tym momencie trudno dostrzec efekt bezpiecznej przystani w jego przypadku. Ciężko też w tej chwili o określenie wyraźnych przyczyn takiego zachowania rynku, ale za prawdopodobną można uznać jedną z nich. Mianowicie taką, że Szwajcarski Bank Narodowy po cichu (czyli tak jak powinno się to robić) przeprowadza na rynku interwencje, dzięki którym ich waluta nawet przy gorszym sentymencie nie poprawia szczególnie swojej pozycji, co mogłoby być dodatkowym ciężarem dla tamtejszej gospodarki.