W ostatnim czasie wszystko, co najciekawsze dzieje się na dolarze i to on pozostaje w centrum uwagi. W strefie euro nie ma absolutnie szans, by w najbliższym czasie rozpocząć choćby dyskusje nad zacieśnieniem polityki pieniężnej i tym samym EBC pozostaje jednym z najbardziej gołębich banków centralnych świata. Ta reaktywność działań instytucji z Frankfurtu jest niejako wpisana w DNA wspólnej waluty i obserwujemy ją nie po raz pierwszy. Może to dziwić, bo wydaje się, że nigdy Europejczycy na tym podejściu nie zyskali, a raczej przeważnie płacili za nie słony rachunek. Czerwiec na EURPLN jest w dużej mierze pochodną zachowania na głównej parze walutowej - złoty też nie posiada ostatnio możliwości wykreowania wewnętrznych impulsów. Dlatego po wybiciu wąskiej konsolidacji (zresztą ta para walutowa powinna nosić imię “wąskiej konsolidacji”) trend wzrostowy został szybko, bo już po tygodniu wyczerpany. Po dotarciu w okolice 4,55 zł delikatnie został zarysowany lokalny szczyt i od tego momentu udało się wykreować nieznaczny ruch spadkowy. Ten napotkał już wsparcie przy 4,50 zł, przez co kurs wbił się w zwężający się trójkąt. W normalnych warunkach moglibyśmy spodziewać się w najbliższych dniach rozwiązania tej formacji i dynamicznego ruchu w wybranym kierunku, jednak na parze EURPLN niewiele jest dynamiki. Cały miesiąc zamyka się w 5-groszowym kanale.