Kontrakty terminowe na WIG20 - po wcześniejszym zejściu kursu w okolice wsparcia na interwale dziennym 1770-90 - odbiły się w górę do rejonu 1840. Byki nie wykorzystały jednak w piątek szansy na podejście pod kluczowy opór intra (wcześniej ważne wsparcie) 1851-54, wzmocniony zniesieniem 61,8% ostatniej większej fali spadkowej na M15/ H1.
Zamiast tego doszło do przekształcenia w miarę dynamicznego odbicia we flagę pro spadkową na M15/H1, o zasięgu minimalnym ok. 1780. W rezultacie popytowi znowu grozi poważne niebezpieczeństwo w postaci schodzenia do wsparcia 1770-90.
Wsparcie to nie jest tylko jedną z kilku podobnych barier popytowych. Ma ono dodatkowe znaczenie wynikające z teorii fal.
Tak się bowiem składa, iż jeśli by doszło do jego wybicia w dół, to tym samym moglibyśmy mówić o nachodzeniu fali czwartej, korekcyjnej w ruchu odbiciowym rozpoczętym w październiku ubiegłego roku, na falę pierwszą tego dynamicznego odbicia. To sugerowałoby, że kurs może wracać na dobre do spadków i że ruch w kierunku 2000 i wyżej może zostać odłożony na dłuższy czas.
Ponadto warto dodać, że obecnie tuż nad 1800 dodatkowym wsparciem jest dolny bok kanału wzrostowego, którego górny bok pokrywa się z górnym bokiem klina zwyżkującego na D1 (ozn. kolor fioletowy).
W przełożeniu na jeszcze większe konkrety, można by powiedzieć, że szczególnie ważne obecnie dla popytu jest niedopuszczenie do zamknięcia dziennego poniżej 1770. W razie tymczasowego schodzenia kursu kontraktu w te rejony istotną rolę może odegrać strefa 1738-50, gdzie znajduje się zniesienie 38,2% całego odbicia rozpoczętego w październiku i punkt zwrotny D potencjalnej formacji pro wzrostowej XABCD typu Gartley na H4.
Tak więc popyt musi za wszelką cenę próbować nie dopuścić do skutecznego zanegowania bariery 1770-90 i wybijać w górę zaporę podażową 1860-90 na D1, wzmocnioną od dołu przez opór intra 1851-54 - ażeby wrócić na dobre do gry. W przeciwnym razie kursowi może zagrażać ruch w kierunku 1650+-80+.