Tydzień pod dyktando bankierów centralnych. Fed, BoE i RPP podnoszą stopy procentowe. Złoty cierpi po niespodziewanej decyzji zwiększającej koszt pieniądza tylko o 75 pkt bazowych. EUR/PLN blisko granicy 4,70, czy konferencja prasowa profesora Glapińskiego da wsparcie? Funt w głębokiej defensywie po “spowiedzi” Banku Anglii.
Mimo że tydzień odbywał się pod znakiem posiedzenia Fed, na którym podjęto decyzję o podwyżce stóp procentowych o 50 pkt bazowych, zmienność na parze EUR/USD nie była zbyt duża. Kurs utrzymał się nad wsparciem, które stanowi dolne ograniczenie kanału widocznego na wykresie. Przez chwilę nawet wydawało się, że posiedzenie Fed może przynieść sprzedaż faktów i kontrę kupujących, ale jednak inwestorzy bardzo szybko wrócili na głównej parze do fundamentów, które zdecydowanie grają na korzyść dolara. W końcu amerykańscy decydenci ruszyli do walki z inflacją, a koszt pieniądza wzrósł o 50 pkt bazowych. Ktoś może powiedzieć, że wartość nie jest imponująca, ale pamiętajmy, że tak odważny ruch ostatni raz miał miejsce wiele lat temu, a także mówimy o największym banku centralnym. Do tego Fed ogłosił program redukcji bilansu. Co prawda zacznie się on dopiero w czerwcu, może skala jest niższa od oczekiwań, ale jednak jest to proces zacieśniania monetarnego, którego w strefie euro absolutnie nie widać. Póki więc fundamenty są tak dominujące, technika może schodzić na drugi plan na tej parze w kolejnych tygodniach, a może i miesiącach. Czy zwrot na tej parze jest możliwy? Oczywiście, wystarczą choćby dzisiejsze słabe dane z rynku pracy, które w połączeniu z ostatnim niskim wskazaniem PKB dadzą obraz taki, że recesja czai się za rogiem, a to przełoży się na niższe oczekiwania co do kolejnych podwyżek stóp procentowych. Finalnie EUR/USD może podskoczyć w górę determinowany słabością dolara, a nie siłą euro.
Mimo że tydzień odbywał się pod znakiem posiedzenia Fed, na którym podjęto decyzję o podwyżce stóp procentowych o 50 pkt bazowych, zmienność na parze EUR/USD nie była zbyt duża. Kurs utrzymał się nad wsparciem, które stanowi dolne ograniczenie kanału widocznego na wykresie. Przez chwilę nawet wydawało się, że posiedzenie Fed może przynieść sprzedaż faktów i kontrę kupujących, ale jednak inwestorzy bardzo szybko wrócili na głównej parze do fundamentów, które zdecydowanie grają na korzyść dolara. W końcu amerykańscy decydenci ruszyli do walki z inflacją, a koszt pieniądza wzrósł o 50 pkt bazowych. Ktoś może powiedzieć, że wartość nie jest imponująca, ale pamiętajmy, że tak odważny ruch ostatni raz miał miejsce wiele lat temu, a także mówimy o największym banku centralnym. Do tego Fed ogłosił program redukcji bilansu. Co prawda zacznie się on dopiero w czerwcu, może skala jest niższa od oczekiwań, ale jednak jest to proces zacieśniania monetarnego, którego w strefie euro absolutnie nie widać. Póki więc fundamenty są tak dominujące, technika może schodzić na drugi plan na tej parze w kolejnych tygodniach, a może i miesiącach. Czy zwrot na tej parze jest możliwy? Oczywiście, wystarczą choćby dzisiejsze słabe dane z rynku pracy, które w połączeniu z ostatnim niskim wskazaniem PKB dadzą obraz taki, że recesja czai się za rogiem, a to przełoży się na niższe oczekiwania co do kolejnych podwyżek stóp procentowych. Finalnie EUR/USD może podskoczyć w górę determinowany słabością dolara, a nie siłą euro.